Ότι μας χωρίζει, είμαστε εμείς.

Η κατανόηση μας για τους άλλους ανθρώπους απ'όπου κι αν προέρχονται βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με το πόσα γνωρίζουμε για τον εαυτό μας.

Έχουμε μάθει να φοβόμαστε το "ξένο" και το διαφορετικό.

Και αυτός ο φόβος μας έχει κάνει όλους ανόητους.

Μας έχει αφήσει στεγνούς, με άδεια καρδιά και στερημένους από εμπειρίες.

Έχουμε επιτρέψει να μας χωρίσουν σε χώρες, έθνη, ποίμνια και χρώματα. Πράγμα που μας κάνει σκληρούς και μνησίκακους. Μας έχουν μάθει ότι όποιος δεν είναι "από δω" είναι δυνητικά επικίνδυνος και εχθρός.

Όλοι νομίζουμε ότι η χώρα από την οποία καταγόμαστε είναι "η καλύτερη και η πιό μεγαλειώδης" και αυτό μας οδηγεί στην αλαζονεία, στο θυμό και στη βία.

Μπορούμε επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της  ηλιθιότητας αυτής της φράσης?

Καμία χώρα-έθνος δεν είναι πιό μεγαλειώδης από κάποια άλλη.

Κανείς δεν είναι καλύτερος από τον άλλον απλά και μόνο επειδή προέρχεται από συγκεκριμένες γεωγραφικές συντεταγμένες.

Η γη μας είναι πολύχρωμη και όμορφη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της, το ίδιο και τα πλάσματα που την κατοικούν...

Ας αντιμετωπίζουμε κάθε άνθρωπο που συναντάμε στο δρόμο μας από όσο μακριά κι αν έρχεται, όσο διαφορετική κουλτούρα κι αν έχει, σαν ένα άτομο με αξιοπρέπεια και ουσία.

Ας θυμόμαστε οτι η ζωή του είναι το ίδιο περίπλοκη όσο και η δική μας.

Ας σκεφτούμε για μια στιγμή ότι ίσως έχει περάσει πολύ πιό δύσκολες καταστάσεις απ'ότι εμείς.

Ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει τη δική του ιστορία και αξίζει την αγάπη και το σεβασμό μας επειδή είναι ένα μοναδικό πλάσμα που όμοιο του δεν υπάρχει στη γη.

Οι προκαταλήψεις που μας έχουν φυτέψει στο κεφάλι είναι μια μορφή τύφλωσης. Πρέπει επιτέλους να   καταλάβουμε ότι το μέτρο της ανθρωπιάς του κάθε ένα από εμάς είναι η αγάπη του για την ανθρωπότητα σαν σύνολο. Η αλήθεια είναι τόσο απλή.

Μάρη Κουγιτάκη

Αναθεώρησε

Οι περισσότεροι από εμάς μαθαίνουμε από νωρίς οτι είμαστε "άτυχοι" δίνοντας τεράστια σημασία σε αυτά που μας λένε οι άλλοι, αρχής γενομένης των γονέων μας.

Μας προτρέπουν να μην ακούμε την εσωτερική μας φωνή αλλά να ζούμε σύμφωνα με τις ανάγκες τις προσδοκίες και τις επιθυμίες των άλλων.

Και συνήθως στην παιδική και εφηβική ηλικία αυτό προκαλεί συγκρούσεις και έντονες αντιπαραθέσεις με το περιβάλλον μας διότι τα παιδιά διαισθητικά γνωρίζουν ότι όλα αυτά είναι λάθος.

Επιπλέον αργότερα στην κοινωνία για να ενταχθούμε πρέπει να είμαστε σαν κι αυτούς, να πιστεύουμε αυτό που πιστεύουν και να κάνουμε αυτό που "πρέπει".

Και φυσικά να πιστεύουμε ότι δεν έχουμε καμία "τύχη". Η ανασφάλεια μας να είναι τόση ώστε να μην τολμήσουμε ποτέ να βγάλουμε το κεφάλι από τη σακούλα και να δούμε γύρω μας.

Μας φαίνεται πιο φυσιολογικό να είμαστε άτυχοι παρά τυχεροί.

Μια σύνηθες φράση που χρησιμοποιούμε όλοι πολύ συχνά είναι το "ποιός έχασε την τύχη του για να την βρω εγώ".

Όπως πολύ συχνά βλέπουμε κάποιους ανθρώπους και σκεφτόμαστε ότι έχουν όλη την τύχη με το μέρος τους.

Ο παράγοντας "τύχη" δεν υπάρχει. Η ζωή είναι δημιουργία και όχι τυχαία γεγονότα.

Ο όρος "τύχη" δημιουργήθηκε για να εκφράσει τη μη αντίληψη μας ότι όλα είναι δικά μας δημιουργήματα.

Αυτός που ενδόμυχα πιστεύει ότι είναι άτυχος θα βιώσει αυτό ακριβώς, την α-τυχία. Και το αντίθετο φυσικά.

Οι λεγόμενοι "τυχεροί" είναι αυτοί που πιστεύουν ότι είναι τυχεροί.

Είναι ο νόμος του αίτιου και του αιτιατού και δε μπορεί να γίνει διαφορετικά.

Η πίστη στην αδυναμία και τη μη τύχη είναι ο απόλυτος έλεγχος πάνω μας. Και εδώ είναι η πρόκληση μας. Η υπέρβαση που πρέπει να γίνει.

Όταν και αν καταφέρουμε να το αλλάξουμε αυτό, δηλαδή να καταλάβουμε και να πιστέψουμε ότι έμεις έχουμε τη δύναμη και εμείς δημιουργούμε τα πάντα, θα δούμε ότι η ζωή θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται με απρόβλεπτους τρόπους.

Και όλα αυτά τα προκαλεί η δημιουργική σκέψη, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από την συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχίσουμε να κάνουμε τα πράγματα με τον τρόπο που τα κάναμε μέχρι τώρα.

Παλιές συνήθειες και νοοτροπίες που προάγουν το φόβο δε μας εξυπηρετούν.

Αν απο δω και στο εξής σκεφτόμαστε και πράτουμε με το δικό μας τρόπο ότι κι αν σημαίνει αυτό, θα δημιουργούμε αυτό ακριβώς που πιστεύουμε ότι αξίζουμε.

Και το πρώτο βήμα για την έξοδο από το λούκι είναι να σταματήσουμε την τρεχάλα και να σκεφτούμε τι πραγματικά θέλουμε. Με ειλικρίνεια.

"Ακούγοντας" προσεκτικά. 

Γιατί ο κάθε ένας από εμάς δικαιούται να είναι αυτό που ΕΙΝΑΙ και να γίνει ότι επιλέξει.

Μάρη Κουγιτάκη

Εσύ, μοναδικός και τέλειος

Είσαι το τέλειο "εσύ", κανείς δεν μπορεί να γίνει καλύτερος από εσένα όσο και αν το θέλει.

Σου έχουν μάθει ότι είσαι αντίγραφο, όμως δεν είσαι. Δεν υπάρχουν αντίγραφα στο σύμπαν. Πουθενά. Μόνο Πρωτότυπα.

Ο κάθε ένας από εμάς και όλους τους άλλους, είναι μοναδικός και τέλειος.

Είναι τέλεια δημιουργημένος από την ίδια του την ουσία και γενεσιουργό δύναμη.

Το καλούπι είναι μόνο μίας χρήσεως όσο κι αν σε έχουν κάνει να πιστεύεις το αντίθετο. Σε μια γη με 7,19 δισεκατομμύρια κατοίκους δεν υπάρχει ούτε ένα δακτυλικό αποτύπωμα που να έχει όμοιο του, ούτε μια ίριδα ματιού που να έχει όμοια της.

Γιατί το προσπερνάς? Αφού δεν υπάρχει ούτε ένα σώμα ίδιο με το άλλο γιατί να υπάρχει νόηση ή ψυχή ίδια με την άλλη?

Σου έχουν μάθει να φοβάσαι, ίσως και να μισείς την διαφορετικότητα. Καταλαβαίνεις πόσο οξύμωρο είναι αυτό? Πως μπορεί να συμβαίνει τη στιγμή που ο κάθε ένας είναι διαφορετικός και μοναδικός?

Ουσιαστικά σου έχουν μάθει πολύ έντεχνα να φοβάσαι και να μισείς αυτό που ο ίδιος είσαι.

Και περνάς στο επόμενο στάδιο.

Εφ'όσον είσαι αντίγραφο πρέπει να φέρεσαι και αναλόγως. Να είσαι ίδιος με τους άλλους, να κάνεις ότι κάνουν εκείνοι, να πιστεύεις ότι πιστεύουν, να είσαι ένα καλολαδωμένο γρανάζι στο σύστημα τους.

Να μην ξεφεύγεις, να μην διαφέρεις. Να ακολουθείς πιστά τη μόδα, να μην έχεις άποψη, να ακολουθείς πιστά τις παραδόσεις τους επειδή είναι "παραδόσεις".

Κι αν τολμήσεις και ρωτήσεις γιατί, η απάντηση είναι πάντα η ίδια. "Γιατί έτσι είναι το σωστό. Πάντα ήταν".

Και φυσικά κανείς τους δεν μπορεί να εξηγήσει με επιχειρήματα τι το κάνει "σωστό". Για εκείνους είναι απλά σωστό γιατί κάποτε τους το είπαν κάποιοι άλλοι.

Και επιτρέπεις στον εαυτό σου να παραπαίει μέσα στη βουή τους, και αφήνεσαι με εμπιστοσύνη σε σχέσεις εξάρτησης γιατί αν αφήσεις τον εαυτό σου να βγει έξω από το κουτί θα "χαθείς".

Και προσπαθείς να προσαρμοστείς και να είσαι "εκείνοι".

Καταναλώνεις τεράστια ποσότητα ενέργειας μόνο και μόνο για να είσαι κάποιος που δεν είσαι.

Και στην προσπάθεια σου αυτή συνήθως χάνεσαι και σκορπίζεσαι, καταφέρνεις δηλαδή αυτό ακριβώς που φοβάσαι.

Και όταν το δεις, αν το δεις, ξεκινάει άλλος αγώνας να μαζέψεις τα σκορπισμένα σου κομμάτια.

Μπορείς έστω να φανταστείς πως θα ήταν αν διοχέτευες την ενέργεια σου για να στηρίξεις αυτό ακριβώς που πραγματικά είσαι?

Ένα μοναδικό και υπέροχο πλάσμα που όμοιο του δεν υπάρχει στη γή?

Πως θα ήταν αν δεν έπρεπε σώνει και καλά να είσαι αρεστός και αποδεκτός από τους άλλους?

Πως θα ήταν να ζεις ανάμεσα τους χωρίς να γίνεσαι "μέρος" τους?

Πως θα ήταν να συμμετέχεις χωρίς να αναλώνεσαι και να διαλύεσαι?

Πόση δύναμη θα σου έδινε? Πόσο ελεύθερος θα ένιωθες?

Το σίγουρο είναι ότι είσαι αυτό που είσαι, κι όμως έχεις τη δυνατότητα να γίνεις ακόμη "περισσότερο".

Στρέψε λίγο την προσοχή σου μέσα σου και άκου, και δες, και ρώτα.

Έχεις μάθει να ρωτάς όλους τους άλλους τι είναι σωστό για σένα αλλά όχι ΕΣΕΝΑ.

 Όλες οι απαντήσεις είναι διαθέσιμες για εσένα αρκεί να τις ζητήσεις. Και όταν πάρεις τις απαντήσεις σου και νιώσεις έτοιμος ΔΡΑΣΕ.

Σήκωσε το ανάστημα σου και πες,

"ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ"

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο.

Ο καθένας είναι ξεχωριστός, μοναδικός και τέλειος. Το να υποτιμάμε αυτό το γεγονός είναι τραγωδία για τον εαυτό μας αλλά και για τον κόσμο όλο.

Να θυμάσαι μόνο ότι δεν είσαι σε ανταγωνισμό με κανέναν, δεν μπορείς να ανταγωνιστείς κανέναν γιατί κανένας δεν είναι εσύ και εσύ δεν είσαι κανένας άλλος. Όταν το εμπεδώσεις αυτό τότε μόνο θα καταλάβεις ότι έχεις ότι ακριβώς χρειάζεσαι για να γίνεις αυτό ακριβώς που είσαι. 
Το "τέλειο εσύ".

Μάρη Κουγιτάκη

Ο αληθινός δάσκαλος, ο αληθινός θεός.

Στην εποχή που διανύουμε, έχει γίνει πολύ μεγάλο άνοιγμα στην εισροή της κοσμικής ενέργειας. Καθημερινά, τεράστιες ποσότητες Φωτονίων εισέρχονται στον πλανήτη και διαπερνούν τα σώματα μας, ενεργοποιόντας το βιομαγνητικό μας πεδίο, με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότερος κόσμος να στρέφεται στον εσωτερισμό και την αυτογνωσία, έχοντας άμεση ανάγκη γνώσης και κατανόησης των νέων δεδομένων.

Σε αυτό το τόσο πρόσφορο έδαφος, που έχει γίνει μόδα η αμπελοφιλοσοφία και η παντός είδους "διδασκαλία", ο κόσμος έχει γεμίσει κάθε είδους "δασκάλους", "γκουρού" και "πνευματικούς".

Ποιός όμως είναι πραγματικός δάσκαλος?

Και πως μπορούμε να τον εντοπίσουμε μέσα στην "σούπα" της προσφοράς αυτογνωσίας?

Δεν είναι και τόσο δύσκολο να τον ξεχωρίσουμε, αρκεί να έχουμε την διάθεση να ξεφύγουμε από την νοοτροπία του μαντριού και του "ανήκω κάπου".

Ο αληθινός Δάσκαλος δεν θέλει γύρω του ακόλουθους που περιμένουν να τους πει πως να σκέφτονται ή πως να πράττουν. Θέλει συντρόφους και συνοδοιπόρους. Θέλει πνεύματα ελέυθερα, που δεν ψάχνουν σε εκείνον ένα δεκανίκι.

Δεν δημιουργεί μονοπάτια, και δεν προσπαθεί να βάλει κανέναν στον "σωστό δρόμο" επιβάλλοντας διατροφικές, θρησκευτικές, ή οποιεσδήποτε άλλες συνήθειες. 

Είναι ενάντια σε νόρμες και δογματισμούς, και επικροτεί την κάθε είδους διαφορετική κοσμοθέαση.

Αφήνει τον άνθρωπο ελεύθερο να επιλέξει αυτό που είναι σωστό για εκείνον.
Αυτό που συνηχεί με την καρδιά του, αναγνωρίζοντας οτι κανένας δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Κατά συνέπεια αντιμετωπίζει τον κάθε ένα σαν ξεχωριστή μονάδα και όχι σαν μέρος ενός ομοιογενούς συνόλου.

Σκορπά την γνώση του στον άνεμο, χωρίς να κρατά κρυμμένα χαρτιά, όντας σίγουρος οτι θα φτάσει σε εκείνους που πρέπει.
Αφήνεται με εμπιστοσύνη στην ροή της συγχρονικότητας, χωρίς να ανησυχεί ποτέ μήπως αποτύχει. Γιατί ξέρει οτι και η αποτυχία είναι μέρος της επιτυχίας.

Δεν πλασάρεται σαν αυτός με την περισσότερη γνώση, γιατί ξέρει καλά οτι και ο ίδιος βρίσκεται σε διαδικασία μάθησης.
Δεν του αρέσουν οι ταμπέλες και δεν τις φοράει στον εαυτό του αλλά ούτε και στους άλλους. Δεν φιλοδοξεί να γίνει Μέντορας. Απλά "είναι".

Εν κατακλείδι, αληθινός δάσκαλος δεν είναι εκείνος με τους περισσότερους μαθητές, αλλά εκείνος που δημιουργεί τους περισσότερους ελεύθερους διδασκάλους, γιατί γνωρίζει οτι όλοι είμαστε διδάσκαλοι του εαυτού μας.
Μέσα από την δική του στάση ζωής, μεταδίδει την διάθεση για αλήθεια και ελεύθερο μοίρασμα της γνώσης.

Και επειδή ο αληθινός Δάσκαλος εκφράζει απόλυτα τον θεό μέσα του, έτσι και ο αληθινός θεός δεν είναι αυτός που έχει τους περισσότερους υπηρέτες, αλλά εκείνος που υπηρετεί τους περισσότερους, κάνοντας έτσι θεούς και όλους τους άλλους.

Ο αληθινός θεός δεν επιθυμεί να τον φοβάσαι. Αυτό τον "ακυρώνει".
Δεν τιμωρεί κανέναν, δεν ξέρει πως να το κάνει αυτό. Είναι πέρα από την ποιότητα της ύπαρξης του. Η απόλυτη ελευθερία και ο σεβασμός της ελεύθερης βούλησης είναι το λάβαρο του.

Δεν θέλει πρόβατα και ποίμνια. Θέλει ελεύθερους δημιουργούς.

Γι'αυτό και ο στόχος του θεού, είναι να μην υπάρχουν πια υπήκοοι, και όλοι να γνωρίσουν το θεό μέσα τους.
Όλοι να αναγνωρίζουν οτι το να είναι δημιουργοί, δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά αναπόφευκτο.

Ο αληθινός Δάσκαλος - Θεός επιθυμεί να αναδυθεί από μέσα σου, γιατί είναι το αληθινό μέσα σου. Είναι η πραγματική ουσία της ύπαρξης σου. Είναι το υλικό από το οποίο αποτελείται και το τελευταίο κύτταρο σου.
Και αυτή είναι η δόξα του.

Μάρη Κουγιτάκη

Ευλογία

-Σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου έμειναν δύο άντρες σοβαρά άρρωστοι και οι δύο. 

Ο ένας ξαπλωμένος στο κρεββάτι δίπλα στο παράθυρο, ο άλλος στην άλλη άκρη δεν μπορούσε να δει έξω. 

Ζήτησε από τον συγκάτοικο του να του περιγράφει ότι έβλεπε για να περνάει η ώρα τους.  

Ξεκίνησε να του λέει ότι μπορούσε να δει. 

Ότι βλέπει ένα πάρκο με μια όμορφη λίμνη,πάπιες και παιδάκια που έπαιζαν. 

Την άλλη μέρα του είπε για τα υπέροχα λουλούδια κάθε χρώματος που έβλεπε από το παράθυρο του. 

Την επόμενη μέρα για ερωτευμένα ζευγάρια που περπατούσαν χέρι χέρι στο πάρκο. 

Ο άνδρας στο άλλο κρεββάτι άρχισε να ζει γι'αυτές τις στιγμές που μπορούσε να αναζωογονηθεί ο κόσμος του από την ομορφιά που του περιέγραφε ο φίλος του. 

Έκλεινε τα μάτια και φανταζόταν όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές.
Πέρασαν εβδομάδες......

Ένα πρωί ήρθε η νοσοκόμα και διαπίστωσε ότι ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο ήταν νεκρός. 

Είχε πεθάνει ειρηνικά στον ύπνο του. Με μεγάλη στεναχώρια ο άλλος άνδρας ζήτησε από τη νοσοκόμα να τον μεταφέρει στο κρεββάτι του φίλου του για να μπορεί να βλέπει όσα έβλεπε εκείνος από το παράθυρο. 

Μόλις τον μετέφερε κοίταξε με αγωνία έξω. Το μόνο που αντίκρισε ήταν ένας λευκός τοίχος.......Σοκαρισμένος ρώτησε τη νοσοκόμα πως είναι δυνατόν να του περιέγραφε τόσα όμορφα πράγματα. "Ίσως ήθελε μόνο να σου δώσει θάρρος" του απάντησε.-

Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους, η ευτυχία όταν μοιράζεται διπλασιάζεται. Αν θέλεις να νιώθεις πλούσιος μέτρα όλα τα πράγματα που έχεις, που δεν αγοράζονται με χρήμα........

Τα μάτια της αγάπης

Η αγάπη είναι επιλογή. Μια επιλογή που αποτελεί εναλλακτική λύση στην μοναξιά, το φόβο και την απογοήτευση. 

Μας ενθαρρύνει να δούμε τη ζωή αλλιώς, να νιώθουμε, να σκεφτόμαστε καλύτερα, να θαυμάζουμε και να αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη. 

Μας κάνει να αγαπάμε τους ανθρώπους όχι για το καλό που μας έχουν κάνει, αλλά για το καλό που τους έχουμε κάνει. 

Το αίσθημα της αγάπης είναι ζωτικής σημασίας. 

Είτε είναι ερωτική, είτε αγάπη για φίλους, συγγενείς, απλούς γνωστούς ή αγάπη για τα ζώα. 

Είναι ένας τρόπος ζωής. Ποτέ δεν είμαστε τόσο πολύ παραγωγικοί, χαρούμενοι και δημιουργικοί όσο όταν έχουμε αγάπη στη ζωή μας. Είναι η αρχή της ύπαρξης μας και το μόνο τέλος της.

Μάρη Κουγιτάκη

Στον άνθρωπο

Τίποτα δεν είναι πιο ευγενικό απ’τη φύση, και τίποτα δεν έχει φερθεί πιο σκληρά στη φύση απ’ότι ο άνθρωπος.

Αν μπορέσω να απαλύνω τον πόνο μιας ζωής, αν μπορέσω να εμποδίσω μια καρδιά να ραγίσει, να απαλύνω μια θλίψη, ή να ξαναβάλω στη φωλιά του ένα εξαντλημένο σπουργίτι, δε θα έχω ζήσει μάταια…..

Μάρη Κουγιτάκη-CosmicLight

Η αγάπη δεν αγοράζεται

Κάποτε κάποιος πουλούσε κουταβάκια.

Κάποια στιγμή  τον πλησίασε ένα μικρό αγόρι. 

"Κύριε, θέλω να αγοράσω ένα κουταβάκι" είπε το αγόρι.

Ο άνθρωπος απάντησε. " Αυτά τα κουταβάκια είναι πολύ ακριβά. Στοιχίζουν πολλά χρήματα."

Το αγόρι χαμήλωσε το κεφάλι για ένα λεπτό.

Μετά έβγαλε από τη τσέπη του μερικά κέρματα, τα έδωσε στον άνθρωπο και είπε "έχω αυτά τα χρήματα. Φτάνουν έστω για να δω τα κουταβάκια;"

Βεβαίως είπε ο άνθρωπος,σφύριξε και βγήκε  από το σκυλόσπιτο η μαμά σκυλίτσα κι από πίσω της τρέχοντας πέντε γούνινες μπαλίτσες.

Το αγόρι τα κοιτούσε με μάτια γεμάτα αγάπη και ευτυχία.

Ξαφνικά, είδε μια ακόμα γούνινη μπαλίτσα να έρχεται προς το μέρος τους, ακολουθώντας όμως με μεγάλη δυσκολία τα άλλα κουτάβια.

Σερνόταν και αγωνιζόταν να τα φτάσει.

"Αυτό θέλω" είπε το αγόρι.

"Αυτό δεν είναι για πούλημα" είπε ο άνθρωπος. "Είναι κουτσό και άχρηστο.Δεν θα μπορέσει ποτέ να τρέξει και να παίξει όπως τα άλλα κουτάβια".

Το αγόρι έσκυψε και σήκωσε το μπατζάκι του παντελονιού του αποκαλύπτοντας ένα ψεύτικο πόδι με δύο ατσάλινες λάμες να το συγκρατούν ψηλά στο μηρό.

"Βλέπετε κύριε" είπε το αγόρι, "ούτε κι εγώ μπορώ να τρέξω και το σκυλάκι θα χρειαστεί στη ζωή του κάποιον να τον καταλαβαίνει".

Ο άνθρωπος με δάκρυα στα μάτια έσκυψε, πήρε το κουτάβι και το έβαλε στην αγκαλιά του αγοριού.

"Πόσο κάνει;" ρώτησε ο μικρός.

"Τίποτα δεν κάνει" είπε ο άνθρωπος.

"Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ"

Αυτό είναι ζωή.

Όταν άρχισα ν' αγαπώ τον εαυτό μου, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο μου χρόνο και σταμάτησα να τρέχω για το μέλλον.

Κάνω αυτά που κάνουν την καρδιά μου, να χαμογελά με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς.

Όταν άρχισα ν' αγαπώ τον εαυτό μου, τότε αγάπησα αληθινά, σήμερα ξέρω πως αυτό λέγεται

ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ, ΑΠΛΟΤΗΤΑ, ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ,

σήμερα κατάλαβα ότι αυτό λέγεται

ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Όταν άρχισα ν' αγαπώ τον εαυτό μου

κατάλαβα πως ο πόνος και η θλίψη απλά με προειδοποιούσαν ότι ζούσα κόντρα στην αλήθεια μου.

Τώρα που ξέρω την δύναμη της καρδιάς μου, την συντροφικότητα της λογικής μου,

 δεν υπάρχει λόγος να φοβάμαι, να φοβάμαι συγκρούσεις, προβλήματα, καταστάσεις.

Σίγουρα δεν υπάρχει λόγος να φοβάμαι τους ανθρώπους..τους ανθρώπους και τον εαυτό μου,

σήμερα δεν ψάχνω ζωή ,

σήμερα ξέρω ότι αυτό είναι ζωή.....

(Charlie Chaplin, ομιλία για τα 70α γενέθλια του)